Γενική απεργία στην Ιβηρική

Τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις μετά το πέρασμα στη δημοκρατία προκαλούν σε Ισπανία και Πορτογαλία τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι πλημμύρισαν την Πέμπτη τους δρόμους της Λισσαβώνας, του Πόρτο και των άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας σε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης κατά των πρόσφατων "μνημονιακών" μέτρων.

  Τη σκυτάλη παίρνουν την επόμενη εβδομάδα τα ισπανικά συνδικάτα, τα οποία θα προχωρήσουν στην πέμπτη γενική απεργία μετά τον θάνατο του Φράνκο.
"Καταλάβετε τους δρόμους, μπλοκάρετε τα πάντα" ήταν το κεντρικό σύνθημα της απεργίας στην Πορτογαλία. Και η οικονομική ζωή της χώρας πραγματικά παρέλυσε την Πέμπτη. Η απεργία προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στις συγκοινωνίες και τις δημόσιες υπηρεσίες στην παιδεία και την υγεία. Πολλές διεθνείς πτήσεις ματαιώθηκαν ή καθυστέρησαν για ώρες, ενώ οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες διακόπηκαν.
Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, βρίσκονταν σε εξέλιξη οι απεργιακές συγκεντρώσεις, με τους διοργανωτές να κάνουν λόγο για τη μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της χώρας κρίνοντας ότι η συμμετοχή στις διαδηλώσεις ξεπερνούσε τα επίπεδα των αντίστοιχων κινητοποιήσεων της 11ης Φεβρουαρίου, στην οποία εκτιμάται ότι συμμετείχαν περισσότεροι από 300.000.
Την απεργία κήρυξε η αριστερή συνομοσπονδία CGTP, η μεγαλύτερη της χώρας, που εκπροσωπεί 727.000 εργαζόμενους σε 81 ενώσεις. Από την πλευρά της, η δεύτερη μεγαλύτερη συνομοσπονδία, η UGT, που πρόσκειται στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ενέκρινε την περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων και την κατάργηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της προσπάθειας για την καταπολέμηση της ανεργίας. Η συγκεκριμένη συνομοσπονδία κάλεσε μάλιστα τους Πορτογάλους εργαζόμενους να "επιδείξουν αυτοσυγκράτηση" προειδοποιώντας ότι, σε αντίθετη περίπτωση, η χώρα "κινδυνεύει να βυθιστεί στο χάος".
Παρόμοιο αντισυνδικαλιστικό πνεύμα καλλιεργείται έντονα τις τελευταίες μέρες και στη γειτονική Ισπανία ενόψει της γενικής απεργίας της 29ης Μαρτίου. Η κυβέρνηση και τα κυρίαρχα ΜΜΕ μιλούν ανοιχτά για μια "απεργία ενάντια στην Ισπανία" και απευθύνονται στον "πατριωτισμό" των εργαζομένων. Ο Ντουράν Λέιντα, ηγέτης του καταλανικού κόμματος CiU που στηρίζει την κυβέρνηση Ραχόι, ζήτησε μάλιστα την υιοθέτηση νόμων που θα περιορίζουν το δικαίωμα στην απεργία.
Την Πέμπτη, η κυβέρνηση προχώρησε σε μια πρώτη ρύθμιση αποφασίζοντας ότι η κεντρική πορεία των απεργών στη Μαδρίτη θα πρέπει να καταλήξει στην πλατεία Ανεξαρτησίας και όχι στην εμβληματική πια -μετά τις περσινές κινητοποιήσεις- Πουέρτα δελ Σολ, όπως είχαν ζητήσει τα συνδικάτα. Η κίνηση αντανακλά τον σαφή εκνευρισμό μιας κυβέρνησης που εξελέγη με την υπόσχεση της "σταθερότητας" και τρεις μήνες μετά κλονίζεται από τις μαζικότερες κινητοποιήσεις από το τέλος της δικτατορίας.
Στις 11 Μαρτίου, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους 60 πόλεων της Ισπανίας διπλασιάζοντας έτσι τη συμμετοχή σε σχέση με την προηγούμενη κινητοποίηση της 19ης Φεβρουαρίου. Και η διαδικασία αυτή αναμένεται να κορυφωθεί την Πέμπτη με τη γενική απεργία στην οποία καλούν οι δύο μεγαλύτερες εργατικές συνομοσπονδίες της χώρας, CCOO και UGT. Θα είναι η πέμπτη γενική απεργία από το τέλος της δικτατορίας. Η προηγούμενη είχε πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο του 2010 ενάντια στα μέτρα λιτότητας που υιοθέτησε τότε η κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Το τελευταίο πακέτο μέτρων καθιστά ακόμη πιο ανέξοδες και εύκολες τις απολύσεις υποσκάπτοντας ακόμη περισσότερο τα θεμέλια των συλλογικών συμβάσεων. Εκτιμάται ότι τα μέτρα θα οδηγήσουν σε 630.000 επιπλέον απολύσεις μέσα στο 2012. Και σε μια περίοδο όπου ο αριθμός των ανέργων ξεπερνά τα 5 εκατομμύρια, κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχτεί η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει.
Οι σφυγμομετρήσεις αποκαλύπτουν ότι εννιά στους δέκα Ισπανούς θεωρούν την κατάσταση της οικονομίας "άσχημη ή πολύ άσχημη", κάτι που αντιπροσωπεύει αύξηση της τάξης του 50% σε σχέση με το 2008. Μεγαλύτερο πρόβλημα αναδεικνύεται φυσικά εκείνο της ανεργίας, με το ποσοστό 84% των Ισπανών να αισθάνονται ότι απειλούνται άμεσα από αυτήν.
Η ίδια έρευνα έδειξε ότι ένας στους τρεις Ισπανούς ανησυχεί ότι σε λίγο καιρό δεν θα διαθέτει πια τους αναγκαίους πόρους για να εκπληρώσει τις βασικές ανάγκες της οικογένειάς τους. Και δεν είναι μόνο οι σφυγμομετρήσεις. Το ποσοστό των φτωχών έχει ανέβει κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες την τελευταία διετία (από 23% σε 27%), ενώ οι περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων θα επηρεάσουν περίπου 8 εκατομμύρια Ισπανούς που εξαρτούν πια την επιβίωση τους από αυτά.
www.avgi.gr