Οι εθνικιστικοί κύκλοι στη χώρα μας θεωρούν ότι το ζήτημα των σχέσεων
Ελλάδας - FYROM αποτελεί προνομιακό τους πεδίο για επιθέσεις στον
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Εμφανιζόμενοι ως σύγχρονοι “μακεδονομάχοι”, ορισμένοι πρώην
βουλευτές του ΛΑΟΣ και νυν νεοδημοκράτες, επαναφέρουν το χρεωκοπημένο
μαξιμαλιστικό σύνθημα ότι δεν δέχονται λύση στην εκκρεμότητα του
ονόματος της γείτονος που «να περιέχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά
του».
Εν έτει 2012, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Κανένα δίδαγμα δεν έχουν βγάλει οι «υπερπατριώτες» από την πρόσφατη Βαλκανική ιστορία της έξαρσης των εθνικισμών στην ταραγμένη περιοχή μας, που διευκόλυναν τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε» προς όφελος της λεγόμενης «νέας τάξης πραγμάτων» υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Στις σχέσεις της Ελλάδας με τη FYROM τα τελευταία 20 χρόνια, αποτυπώνονται οι αποτυχίες -και στην εξωτερική πολιτική- των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Ας θυμηθούμε ότι ήταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Σαμαρά, που αποδέχθηκε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το 1991, με την αναγνώριση τότε της αποχώρησης της Κροατίας και της Σλοβενίας από τη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία.
Στη συνέχεια, όταν προέκυψε το ζήτημα αναγνώρισης της ΠΓΔΜ, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ., πρωτοστάτησαν στη δημιουργία κλίματος εθνικιστικής υστερίας στη βάση της μαξιμαλιστικής θέσης ότι «δεν αναγνωρίζουμε κράτος με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του». Υστερία που κορυφώθηκε με την επιβολή εμπάργκο στη γειτονική χώρα το 1994 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι χάθηκαν ευκαιρίες που υπήρξαν τότε, όπως το «πακέτο Πινέιρο» για λύση στο πλαίσιο της Ε.Ε. και το ζήτημα πέρασε στην αρμοδιότητα του ΟΗΕ, όπου η γειτονική χώρα εντάχθηκε ως πλήρες μέλος με το όνομα FYROM. Ακολούθησε η ενδιάμεση Συμφωνία με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ, το 1995, η οποία επέτρεψε στην Ελλάδα και στη FYROM να αναπτύξουν διμερείς σχέσεις, αφήνοντας σε εκκρεμότητα το ζήτημα του ονόματος για λύση μέσω διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ.
Η θέση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν εξαρχής υπέρ της ειρήνης στα Βαλκάνια και του απαραβίαστου των διεθνών συνόρων στην περιοχή, μακριά από αλυτρωτισμούς, ξένες επεμβάσεις και εθνικιστικά μίση.
Λύση σύνθετης ονομασίας
Είχαμε υποστηρίξει την αποδοχή του «πακέτου Πινέιρο» και είχαμε προτείνει από το 1992 μια αμοιβαία αποδεκτή λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό. Ταυτόχρονα, λέγαμε ότι η Ελλάδα χρειαζόταν μια νέα Βαλκανική πολιτική, που θα επέτρεπε στη χώρα μας να πρωταγωνιστήσει υπέρ της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή προς όφελος και των εθνικών της θεμάτων. Είχε δυνατότητες η χώρα μας σ΄αυτή την κατεύθυνση, οι οποίες ακινητοποιήθηκαν με την τότε «σκοπιανοποίηση» της εξωτερικής της πολιτικής.
Από το 1995, προτείναμε ένα «σχέδιο Βαλκανικής συνανάπτυξης» και μια Βαλκανική διάσκεψη «τύπου Ελσίνκι», με βάση τα οράματα του Ρήγα Βελεστινλή και του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν αξιοποίησαν τις προτάσεις αυτές, διότι αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τη FYROM με τρόπο που τις οδηγούσε να «βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος».
Πέρασαν 15 χρόνια, μέχρι η πρόταση για αμοιβαία αποδεκτή λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό να γίνει επίσημη πολιτική της Ελλάδας και στο μεταξύ αυξήθηκαν και ξεπέρασαν τις 120 οι χώρες που αναγνώρισαν τη FYROM με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». «Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα».
Παράλληλα, με τη συναίνεση και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., το ΝΑΤΟ διευρύνθηκε στα Βαλκάνια, με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και άλλες χώρες, ενώ έθεσε υποψηφιότητα για ένταξη και η FYROM. Εμείς, ταχθήκαμε εξαρχής κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της θέσης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τη διάλυση του ΝΑΤΟ.
Χρειάζονται γέφυρες
Από τη συγκρότησή του, το 2004, ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε στο πρόγραμμά του τη θέση για αμοιβαία αποδεκτή λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας-FYROΜ, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την ολόπλευρη ανάπτυξη των διμερών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών. Είπαμε, τότε, «χρειάζονται γέφυρες, όχι τείχη ανάμεσα στην Ελλάδα και τη FYROM», στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και των αρχών της καλής γειτονίας.
Στο πλαίσιο αυτό, το 2008, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο της Κ.Ο. Αλέκο Αλαβάνο, επισκέφθηκε τα Σκόπια και είχε υψηλού επιπέδου πολιτικές συναντήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ υποστηρίζει σταθερά την ιδέα της κοινής ασφάλειας και της συνανάπτυξης στα Βαλκάνια, μέσα από την ανάπτυξη της διαβαλκανικής συνεργασίας.
Είμαστε κατά της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κόσοβου και της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και υπέρ της αποπυρηνικοποίησης και της αποστρατιωτικοποίησης της περιοχής.
Πιστεύουμε σ΄ ένα ειρηνικό και αλληλέγγυο μέλλον όλων των χωρών και λαών των Βαλκανίων, μακριά από ανιστόρητους μεγαλοϊδεατισμούς και σωβινισμούς, απειλές πολέμου και πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε», που ευνοούν μόνο τους ισχυρούς.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ
Πηγή: avgi.gr
Εν έτει 2012, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Κανένα δίδαγμα δεν έχουν βγάλει οι «υπερπατριώτες» από την πρόσφατη Βαλκανική ιστορία της έξαρσης των εθνικισμών στην ταραγμένη περιοχή μας, που διευκόλυναν τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε» προς όφελος της λεγόμενης «νέας τάξης πραγμάτων» υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Στις σχέσεις της Ελλάδας με τη FYROM τα τελευταία 20 χρόνια, αποτυπώνονται οι αποτυχίες -και στην εξωτερική πολιτική- των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Ας θυμηθούμε ότι ήταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Σαμαρά, που αποδέχθηκε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το 1991, με την αναγνώριση τότε της αποχώρησης της Κροατίας και της Σλοβενίας από τη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία.
Στη συνέχεια, όταν προέκυψε το ζήτημα αναγνώρισης της ΠΓΔΜ, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ., πρωτοστάτησαν στη δημιουργία κλίματος εθνικιστικής υστερίας στη βάση της μαξιμαλιστικής θέσης ότι «δεν αναγνωρίζουμε κράτος με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του». Υστερία που κορυφώθηκε με την επιβολή εμπάργκο στη γειτονική χώρα το 1994 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι χάθηκαν ευκαιρίες που υπήρξαν τότε, όπως το «πακέτο Πινέιρο» για λύση στο πλαίσιο της Ε.Ε. και το ζήτημα πέρασε στην αρμοδιότητα του ΟΗΕ, όπου η γειτονική χώρα εντάχθηκε ως πλήρες μέλος με το όνομα FYROM. Ακολούθησε η ενδιάμεση Συμφωνία με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ, το 1995, η οποία επέτρεψε στην Ελλάδα και στη FYROM να αναπτύξουν διμερείς σχέσεις, αφήνοντας σε εκκρεμότητα το ζήτημα του ονόματος για λύση μέσω διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ.
Η θέση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν εξαρχής υπέρ της ειρήνης στα Βαλκάνια και του απαραβίαστου των διεθνών συνόρων στην περιοχή, μακριά από αλυτρωτισμούς, ξένες επεμβάσεις και εθνικιστικά μίση.
Λύση σύνθετης ονομασίας
Είχαμε υποστηρίξει την αποδοχή του «πακέτου Πινέιρο» και είχαμε προτείνει από το 1992 μια αμοιβαία αποδεκτή λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό. Ταυτόχρονα, λέγαμε ότι η Ελλάδα χρειαζόταν μια νέα Βαλκανική πολιτική, που θα επέτρεπε στη χώρα μας να πρωταγωνιστήσει υπέρ της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή προς όφελος και των εθνικών της θεμάτων. Είχε δυνατότητες η χώρα μας σ΄αυτή την κατεύθυνση, οι οποίες ακινητοποιήθηκαν με την τότε «σκοπιανοποίηση» της εξωτερικής της πολιτικής.
Από το 1995, προτείναμε ένα «σχέδιο Βαλκανικής συνανάπτυξης» και μια Βαλκανική διάσκεψη «τύπου Ελσίνκι», με βάση τα οράματα του Ρήγα Βελεστινλή και του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν αξιοποίησαν τις προτάσεις αυτές, διότι αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τη FYROM με τρόπο που τις οδηγούσε να «βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος».
Πέρασαν 15 χρόνια, μέχρι η πρόταση για αμοιβαία αποδεκτή λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό να γίνει επίσημη πολιτική της Ελλάδας και στο μεταξύ αυξήθηκαν και ξεπέρασαν τις 120 οι χώρες που αναγνώρισαν τη FYROM με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». «Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα».
Παράλληλα, με τη συναίνεση και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., το ΝΑΤΟ διευρύνθηκε στα Βαλκάνια, με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και άλλες χώρες, ενώ έθεσε υποψηφιότητα για ένταξη και η FYROM. Εμείς, ταχθήκαμε εξαρχής κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της θέσης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τη διάλυση του ΝΑΤΟ.
Χρειάζονται γέφυρες
Από τη συγκρότησή του, το 2004, ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε στο πρόγραμμά του τη θέση για αμοιβαία αποδεκτή λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας-FYROΜ, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την ολόπλευρη ανάπτυξη των διμερών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών. Είπαμε, τότε, «χρειάζονται γέφυρες, όχι τείχη ανάμεσα στην Ελλάδα και τη FYROM», στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και των αρχών της καλής γειτονίας.
Στο πλαίσιο αυτό, το 2008, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο της Κ.Ο. Αλέκο Αλαβάνο, επισκέφθηκε τα Σκόπια και είχε υψηλού επιπέδου πολιτικές συναντήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ υποστηρίζει σταθερά την ιδέα της κοινής ασφάλειας και της συνανάπτυξης στα Βαλκάνια, μέσα από την ανάπτυξη της διαβαλκανικής συνεργασίας.
Είμαστε κατά της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κόσοβου και της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και υπέρ της αποπυρηνικοποίησης και της αποστρατιωτικοποίησης της περιοχής.
Πιστεύουμε σ΄ ένα ειρηνικό και αλληλέγγυο μέλλον όλων των χωρών και λαών των Βαλκανίων, μακριά από ανιστόρητους μεγαλοϊδεατισμούς και σωβινισμούς, απειλές πολέμου και πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε», που ευνοούν μόνο τους ισχυρούς.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ
Πηγή: avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου