Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ
Η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου σημαίνει πρωτίστως «επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής» κατά ένα έως δύο χρόνια. Μπροστά σε αυτή την αταλάντευτη αποφασιστικότητα της νέας συμμαχικής ελληνικής ηγεσίας, οι Ευρωπαίοι εταίροι και η τρόικα, θέλοντας και μη, υποχωρούν. «Τα συμφωνηθέντα θα τηρηθούν ως έχουν, αλλά η διάρκεια του Προγράμματος μπορεί να επιμηκυνθεί» δηλώνουν ταπεινωμένοι οι εκπρόσωποι της κ. Μέρκελ.
Ας σοβαρευτούμε: Για άλλη μια φορά η ελληνική ολιγαρχία, οι πολιτικοί εκφραστές της και οι διεθνείς σύμμαχοί της συμπεριφέρονται στους Έλληνες πολίτες σαν να είναι «ιθαγενείς». Ονομάζουν τα ήδη γνωστά και από έτους και πλέον συμφωνηθέντα, δηλαδή την επιμήκυνση του διαστήματος για την επιβολή των μέτρων που κατακρημνίζουν τα λαϊκά εισοδήματα και διαλύουν το κοινωνικό κράτος, «επιμήκυνση μετά από διαπραγμάτευση». Επιχειρούν δηλαδή να συνεχίσουν την αντιδραστική αναδιάρθρωση της κοινωνίας και της οικονομίας σαν να μη συνέβη τίποτα, δηλαδή ερήμην της λαϊκής βούλησης, που εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Μάλιστα ξεχνάνε ότι ήταν οι ίδιοι που υπέδειξαν αρχικά στο ΔΝΤ και την τρόικα την «ανάγκη για γρήγορη προσαρμογή», πιστοί στο «δόγμα του σοκ»: Συντρίβουμε τις αντιστάσεις της κοινωνίας σε σύντομο διάστημα, πριν αυτή μπορέσει να συνέλθει!
Το δάνειο που πήρε η Ελλάδα από το ΔΝΤ και κατ’ επέκταση από την τρόικα ακολουθεί τη διαδικασία Stand-by Arrangement (SBA). Αντίθετα Ιρλανδία και Πορτογαλία δανείσθηκαν μέσω της διαδικασίας Extended Fund Facility (EFF). Οι διαφορές είναι χαρακτηριστικές: Στην περίπτωση του ελληνικού δανείου (SBA) ο προβλεπόμενος χρόνος «προσαρμογής» (χωρίς περίοδο χάριτος) είναι 3¼ - 5 χρόνια, ενώ στην περίπτωση της Πορτογαλίας και Ιρλανδίας είναι 4½ - 10.
Η αποτυχία, αναμενόμενη από την πρώτη στιγμή, των διακηρυσσόμενων στόχων του Μνημονίου στην Ελλάδα έπεισαν όμως την τρόικα για την προοπτική της «επιμήκυνσης», προτού οι εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις αποφασίσουν να μας πλασάρουν την προοπτική αυτή ως «επαναδιαπραγμάτευση». Σε ερώτηση προς τον κ. Τόμσεν (μέλος της τρόικας από το ΔΝΤ) αναφορικά με τη διάρκεια του Πορτογαλικού Προγράμματος, αυτός απάντησε στις 20 Μαΐου 2011: «Η περίοδος αποπληρωμής για ένα δάνειο που έχει συναφθεί με τη διαδικασία EFF είναι μέχρι 12 χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου χάριτος. Αναφορικά με την Ελλάδα, έχουμε πει σε προγενέστερο χρόνο ότι είμαστε έτοιμοι να μετατρέψουμε τη διαδικασία σε EFF, αλλά η παρούσα συζήτηση δεν αφορά την Ελλάδα κι έτσι δεν θα υπεισέλθω στη συζήτηση αναφορικά με τον χρόνο που θα πραγματοποιηθεί αυτό».
Συμπέρασμα: Η παρουσίαση της παράτασης αποπληρωμής του χρέους ως «αποτελέσματος επιτυχούς διαπραγμάτευσης» θα είναι, για μια ακόμα φορά, ένα φτηνό επικοινωνιακό τρικ
Η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου σημαίνει πρωτίστως «επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής» κατά ένα έως δύο χρόνια. Μπροστά σε αυτή την αταλάντευτη αποφασιστικότητα της νέας συμμαχικής ελληνικής ηγεσίας, οι Ευρωπαίοι εταίροι και η τρόικα, θέλοντας και μη, υποχωρούν. «Τα συμφωνηθέντα θα τηρηθούν ως έχουν, αλλά η διάρκεια του Προγράμματος μπορεί να επιμηκυνθεί» δηλώνουν ταπεινωμένοι οι εκπρόσωποι της κ. Μέρκελ.
Ας σοβαρευτούμε: Για άλλη μια φορά η ελληνική ολιγαρχία, οι πολιτικοί εκφραστές της και οι διεθνείς σύμμαχοί της συμπεριφέρονται στους Έλληνες πολίτες σαν να είναι «ιθαγενείς». Ονομάζουν τα ήδη γνωστά και από έτους και πλέον συμφωνηθέντα, δηλαδή την επιμήκυνση του διαστήματος για την επιβολή των μέτρων που κατακρημνίζουν τα λαϊκά εισοδήματα και διαλύουν το κοινωνικό κράτος, «επιμήκυνση μετά από διαπραγμάτευση». Επιχειρούν δηλαδή να συνεχίσουν την αντιδραστική αναδιάρθρωση της κοινωνίας και της οικονομίας σαν να μη συνέβη τίποτα, δηλαδή ερήμην της λαϊκής βούλησης, που εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Μάλιστα ξεχνάνε ότι ήταν οι ίδιοι που υπέδειξαν αρχικά στο ΔΝΤ και την τρόικα την «ανάγκη για γρήγορη προσαρμογή», πιστοί στο «δόγμα του σοκ»: Συντρίβουμε τις αντιστάσεις της κοινωνίας σε σύντομο διάστημα, πριν αυτή μπορέσει να συνέλθει!
Το δάνειο που πήρε η Ελλάδα από το ΔΝΤ και κατ’ επέκταση από την τρόικα ακολουθεί τη διαδικασία Stand-by Arrangement (SBA). Αντίθετα Ιρλανδία και Πορτογαλία δανείσθηκαν μέσω της διαδικασίας Extended Fund Facility (EFF). Οι διαφορές είναι χαρακτηριστικές: Στην περίπτωση του ελληνικού δανείου (SBA) ο προβλεπόμενος χρόνος «προσαρμογής» (χωρίς περίοδο χάριτος) είναι 3¼ - 5 χρόνια, ενώ στην περίπτωση της Πορτογαλίας και Ιρλανδίας είναι 4½ - 10.
Η αποτυχία, αναμενόμενη από την πρώτη στιγμή, των διακηρυσσόμενων στόχων του Μνημονίου στην Ελλάδα έπεισαν όμως την τρόικα για την προοπτική της «επιμήκυνσης», προτού οι εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις αποφασίσουν να μας πλασάρουν την προοπτική αυτή ως «επαναδιαπραγμάτευση». Σε ερώτηση προς τον κ. Τόμσεν (μέλος της τρόικας από το ΔΝΤ) αναφορικά με τη διάρκεια του Πορτογαλικού Προγράμματος, αυτός απάντησε στις 20 Μαΐου 2011: «Η περίοδος αποπληρωμής για ένα δάνειο που έχει συναφθεί με τη διαδικασία EFF είναι μέχρι 12 χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου χάριτος. Αναφορικά με την Ελλάδα, έχουμε πει σε προγενέστερο χρόνο ότι είμαστε έτοιμοι να μετατρέψουμε τη διαδικασία σε EFF, αλλά η παρούσα συζήτηση δεν αφορά την Ελλάδα κι έτσι δεν θα υπεισέλθω στη συζήτηση αναφορικά με τον χρόνο που θα πραγματοποιηθεί αυτό».
Συμπέρασμα: Η παρουσίαση της παράτασης αποπληρωμής του χρέους ως «αποτελέσματος επιτυχούς διαπραγμάτευσης» θα είναι, για μια ακόμα φορά, ένα φτηνό επικοινωνιακό τρικ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου