Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων

Με την ψήφο του λαού σήμερα, η κυβέρνηση της Αριστεράς αύριο
Η κοινωνία ανατρέπει το Μνημόνιο και τα κόμματά του
Ρεύμα νίκης και ελπίδας σε ολόκληρη τη χώρα παραμερίζει την εκστρατεία φόβου και κινδυνολογίας και φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ -ως ηγετική δύναμη της Αριστεράς- στη διακυβέρνηση του τόπου

Αλέξης Τσίπρας:
Τώρα είναι η ώρα της πατριωτικής και δημοκρατικής ενότητας όλων
Για να αλλάξει η μοίρα του λαού και του τόπου. Για μια νέα Ελλάδα.
Την Κυριακή ψηφίζουμε για τη Δημοκρατία, την ισότιμη και σταθερή συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια, το κράτος δικαίου, τη νέα μεταπολίτευση.
Σήμερα: ο λαός αναμετράται με τη ζωή του και τη μοίρα του.

Αν όχι τώρα, πότε; 

 

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ψήφος σήμερα θα κρίνει για δεκαετίες το μέλλον της. Οι αποφάσεις που θα λάβει η νέα Βουλή θα δεσμεύσουν ολόκληρες γενιές.
Η χώρα χρειάζεται τη δημοκρατική ανατροπή. Για να σταματήσει ο κατήφορος της οικονομίας, η εθνική παρακμή και η κοινωνική χρεωκοπία. Ένα νέο ξεκίνημα χρειάζεται κυβέρνηση που δεν ευθύνεται για τη χρεωκοπία της χώρας και τα Μνημόνια. Κυβέρνηση με πρόσωπα χωρίς τις κηλίδες της διαφθοράς, χωρίς τις εξαρτήσεις της διαπλοκής, χωρίς τη νομιμοφροσύνη στην τραπεζοκρατία, αποφασισμένη να συγκρουστεί με το παρελθόν και να εγγυηθεί τη δημοκρατική αναγέννηση της χώρας.
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ηθική-πολιτική επιλογή. Και συγχρόνως η επιλογή υπεράσπισης των φτωχών και των μη προνομιούχων, η επιλογή της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής υπερηφάνειας. Όσοι προσβάλλουν την αξιοπρέπεια του λαού μας, όσοι νόμιζαν ότι με άρθρο-προκήρυξη από το Ίντερνετ θα επιβάλουν στον λαό μας τις εντολές της τρόικας, θα διαψευστούν. Όσο πιο πολύ χτυπούν τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο βαθύτερες ρίζες απλώνει μέσα στον λαό. Γιατί η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ψήφο κοινωνικής χειραφέτησης και ελπίδας. Δεν είναι μια παρένθεση. Τα αποτελέσματα της 6ης Μαΐου είναι ο προσεισμός, απόψε θα γίνει ο σεισμός!
Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα στηριχθεί στην αδιάκοπη λαϊκή συμμετοχή. Η ψήφος είναι η αφετηρία. Τα κοινωνικά κινήματα, οι δυνάμεις της Αριστεράς και της προόδου, κατά το δυνατόν ενωμένες, θα συγκροτήσουν ένα αδιαπέραστο δίκτυο αλληλεγγύης. Η δημοκρατική επαγρύπνηση θα αποδειχθεί ισχυρή δύναμη, που θα στηρίξει το πρόγραμμα, θα καταστήσει παρελθόν το Μνημόνιο και θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές προτεραιότητες.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς ενώνει και δεν διχάζει. Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε την αρνητική προεκλογική προπαγάνδα, όπως με παλαιοκομματικό και ακροδεξιό τρόπο έκανε ο πανικόβλητος Αντ. Σαμαράς, εμφανιζόμενος ως... αντι-Τσίπρας! Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε το πρόγραμμά του, έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν έπαιξε με το αίμα του εγκλήματος, πρόβαλε την αποφασιστικότητά του, ώστε να υπάρξει κοινωνική και δημόσια ασφάλεια, με σεβασμό στη δημοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σπεκούλαρε με το νόμισμα. Εγγυάται την ισοτιμία και τη σταθερή θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, σε αντιστοιχία με τις νέες ευρωπαϊκές διεργασίες, ώστε να κατανικηθεί η εφιαλτική λιτότητα των Μερκοζί. Ο Σαμαράς είναι παρελθόν και για την Ευρώπη.
Πατριωτικό και ευρωπαϊκό, λαϊκό και ταξικό, το ρεύμα της ριζοσπαστικής
Αριστεράς εγγυάται την επανεκκίνηση της χώρας. Τώρα, γιατί οι καιροί ου μενετοί. Τώρα, γιατί ο λαός δεν αντέχει την εξαθλίωσή του, που προβλέπεται, μάλιστα, ακόμη πιο επώδυνη. Τώρα, γιατί διαφορετικά θα ξεσπάσουν απρόβλεπτες κοινωνικές εκρήξεις. Τώρα, γιατί ωριμάζει και η ευρωπαϊκή στιγμή για την απεμπλοκή από τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον λαό γίνονται οι πλαστουργοί του καινούριου 

Δεν ήθελε και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι η δεύτερη στη σειρά εκλογική μάχη θα έπαιρνε χαρακτηριστικά ακραίας πόλωσης. Ούτε και για να καταλάβει ότι το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, απειλούμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έκανε ό,τι περνά από το χέρι του για να του φράξει τον δρόμο προς την κορυφή. Το ερώτημα εξ αρχής ήταν αν το κοινωνικό ρεύμα που απέκτησε η Αριστερά και που ενισχυόταν διαρκώς καθώς πλησιάζαμε στο προηγούμενο εκλογικό ραντεβού, της 6ης Μαΐου, θα διατηρούσε τη δυναμική του. Και αν θα αποδεικνυόταν ικανό να υπερνικήσει τη λαίλαπα της συστημικής επίθεσης, την ασύστολη κινδυνολογία και τα απανωτά χτυπήματα κάτω από τη μέση. Αν η ανάγκη για μια νέα αρχή είναι τόσο έντονη ώστε να οδηγήσει, για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, μια αριστερή δύναμη στην πρώτη θέση και, σχεδόν βέβαια μετά, στη διακυβέρνηση του τόπου. Ερώτημα που εν μέρει μένει ανοιχτό να απαντηθεί σήμερα, αφού, σύμφωνα με τις τελευταίες -επισφαλείς, είναι η αλήθεια- ενδείξεις, η μάχη της κορυφής θα κριθεί στην ψήφο. Παρά τη συντονισμένη προπαγάνδα όμως ότι "θα βρέξει βατράχια άμα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ", όπως κοροϊδευτικά έλεγε σε μια από τις συνεντεύξεις του ο Αλ. Τσίπρας, έχει φανεί ξεκάθαρα ότι η ορμή του νέου δεν αναχαιτίζεται.
Καθόλου τυχαία, το δίλημμα “ελπίδα ή φόβος” ήταν εκείνο που αποδείχθηκε το επικρατέστερο: Εκτός από τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, που το επαναλάμβανε επίμονα στις καθημερινές του ομιλίες στις πλατείες της χώρας, και η Νέα Δημοκρατία φάνηκε εκ του αποτελέσματος ότι το υιοθέτησε, βάζοντας τα ρέστα της στην ενεργοποίηση των συντηρητικών αισθημάτων της κοινωνίας. Επενδύοντας στον φόβο και την κινδυνολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκπροσωπώντας τη “δύναμη του αύριο”, επέλεξε ως κύριο αντίπαλό του τις δυνάμεις της διαπλοκής και της διαφθοράς. Μεγαλοκαναλάρχες, “εθνικοί εργολάβοι”, ο "φαύλος δικομματισμός" είχαν την... τιμητική τους. "Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για να δώσουμε τέλος στο σάπιο, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα" έλεγε στην εισήγησή του στη διακαναλική συνέντευξη ο επικεφαλής της Αριστεράς και αποδείχθηκε ότι το εν λόγω σύστημα έχει πεισθεί για την ειλικρίνεια της δέσμευσής του.
Η προεκλογική περίοδος μετατράπηκε στην πιο “μαύρη” της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου. Εκτός από τη Ν.Δ., που θυμίζει περισσότερο “ΕΡΕ του '50”, όπως την χαρακτηρίζει ο Αλ. Τσίπρας, έτσι και οι “βρόμικες” μέθοδοι που χρησιμοποίησαν οι αντίπαλοι της Αριστεράς, το καταρρέον σύστημα εξουσίας, θύμισαν εκείνες τις σκοτεινές εποχές. Οι καταγγελίες για εργοδοτική τρομοκρατία εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ έπεφταν, στα γραφεία της Κουμουνδούρου αλλά και σε κάθε γειτονιά, βροχή. Στις περισσότερες, ο κόσμος ήταν φοβισμένος για να προχωρήσει σε νομικές ενέργειες. Η ανεργία έχει φθάσει στο 22,6%... Όμως δεν ήταν αρκετά φοβισμένος για να πλησιάσει τα μέλη και τα στελέχη του συνδυασμού, να ενημερώσει για την κατάσταση και να δηλώσει, χαμηλόφωνα όπως άλλοτε, ότι δεν θα κάνει πίσω στην επιλογή του.

Ας κρατήσουν οι χοροί
Κι όμως, παρά την τρομοκρατία, οι συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα ήταν χωρίς προηγούμενο. Στην Πάτρα, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, ο κόσμος έστειλε μήνυμα νίκης. Έδειξε ότι δίνει θετική ψήφο στην Αριστερά να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές. Έδειξε ότι δεν επιθυμεί παροχές, γνωρίζει ότι "λεφτά δεν υπάρχουν". Θέλει, όμως, δικαιοσύνη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια και βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να τα εγγυηθεί.
Στην Ομόνοια την Πέμπτη δεν έγινε απλώς μια συγκέντρωση, μια ομιλία. Ήταν ένα ξέσπασμα χαράς. Μετά από ένα μήνα που η κινδυνολογία χτύπησε κόκκινο, χιλιάδες πολίτες, περισσότεροι από την προηγούμενη φορά, όχι μόνο δεν ένιωσαν κόπωση από την παρατεταμένη εκλογική περίοδο, αλλά συμμετείχαν με πάθος στη συγκέντρωση, μετατρέποντάς την σε γιορτή. Ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα, φωνές επιδοκιμασίας, σε πανηγύρια όταν ο Αλ. Τσίπρας έλεγε “τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες των δελτίων των 8”. Όταν έλεγε "ας κρατήσουν οι χοροί μέχρι την Κυριακή, τη μεγάλη νίκη του λαού" στο τέλος της ομιλίας του, βλέποντας πράγματι τον κόσμο να χορεύει, να χτυπάει ρυθμικά τα χέρια του, να αγκαλιάζεται, να χαμογελά, να δακρύζει από συγκίνηση.
Διανύοντας πια μια νέα εποχή, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει πολλή δουλειά μπροστά του ώστε πράγματι να γίνει μαζί με τον λαό "ο πλαστουργός του νέου". Εκτός από τη συγκρότηση μιας νέας, πλατιάς, δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς που να ανταποκρίνεται στο νέο κοινωνικό ρεύμα που τον ακολουθεί, η επόμενη μέρα θα είναι γεμάτη δυσκολίες, καθώς ξημερώνει σε μια χώρα που έχουν αφήσει "καμένη γη".
Την πορεία έχει περιγράψει ο Αλ. Τσίπρας: "Δεν θα σας πούμε ψέματα. Δεν βρισκόμαστε στο χείλος, αλλά μέσα στον γκρεμό. Πρέπει να σταματήσουμε να σκάβουμε πιο βαθιά τον λάκκο και να αρχίσουμε την ανάβαση. Θα είναι δύσκολος ο δρόμος, κακοτράχαλες οι πλαγιές, θα ματώσουν τα πόδια μας. Αλλά θα βγούμε στο ξέφωτο".