Σάββας Λαμπρίδης

                     μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ε.Κ.Μ  Ν. Πέλλας

Η Αγροτιά στο εκτελεστικό απόσπασμα

     

Πέρασαν αρκετές εβδομάδες από τις κινητοποιήσεις των αγροτών και άρχισε να φαίνεται καθαρά ότι ο αγροτικός κόσμος δεν μπόρεσε για ακόμη μια φορά να στοχεύσει οραματικά με σχέδιο απελευθέρωσης από τα βαρίδια που τον κρατάνε δέσμιο σε μια πολύχρονη υποτίμηση και εκμετάλλευση από ένα ολόκληρο διαπλεκόμενο σύστημα που τρέφεται από το μόχθο του και τον ιδρώτα του!

      Είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να περιμένει από κανέναν να του «στρώσει τη δουλειά» ή του εξαγοράσει τη ζωή και τη συνείδηση με «κούφιες» επιδοτήσεις.

      Τον θέλουν άβουλο εργάτη γης και όχι Αγρότη επειχηρηματία.

Τον θέλουν εξαρτημένο για να είναι

εύκολο θύμα στα πολιτικά ή παραεμπορικά κοράκια.

Του χτυπάνε την πλάτη, με συμπάθεια και του μπήζουν, αριστοτεχνικά, εδώ και χρόνια το μαχαίρι ρουφώντας του το αίμα και τη ζωή.

        Δεν θέλουν έναν αγρότη χειραφετημένο που να ελέγχει το βιος του.

Να ελέγχει την παραγωγή του να διεκδικεί καλύτερη ζωή και αύριο για τον τόπο και τα παιδιά του.

         Πάντα αντιμετωπίζονταν , από το σύστημα, ως ιθαγενής που έπρεπε να καθοδηγείται από πάτρωνες, αετονύχηδες, συμβουλάτορες, που του έταζαν γρήγορη κονόμα χωρίς δουλειά.

          Ήταν το μέσο για να εισρεύσουν τεράστια κονδύλια και να κατευθυνθούν  στα χέρια των λίγων. Αφήνοντας σε αυτόν ψίχουλα, που τα σπατάλησε και αυτά, προσπαθώντας αδιέξοδα να κατακτήσει την κοινωνική θέση που υποτιμητικά του στερούσαν.

Δείχνοντας του με όλους τους τρόπους ότι είναι ανήμπορος και μικρός μπροστά στο «τέρας» της γραφειοκρατίας που λίγοι κρατάνε τα κλειδιά και του τα κουνάνε  εκβιαστικά!

           Αυτό συνέβη και με την ιδιωτικοποίηση της «Αγροτικής Τράπεζας».

Που αντί να είναι εμπεδωμένο στη συνείδηση του Αγρότη ότι είναι το σημαντικότερο εργαλείο του και πρέπει να την προστατέψει, την είχαν καταστήσει πρόβλημα και εχθρό του, εδώ και πολλά χρόνια, με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίηση της. Πετυχαίνοντας την χωρίς την αντίδραση κανενός από τους εμπλεκόμενους στην Αγροτική Ανάπτυξη.

           Η Τράπεζα χρησιμοποιήθηκε ως «πόρνη» από τους κυβερνώντες 38 χρόνια  και την κατάλληλη στιγμή αποδόθηκε σε μνηστήρα της επιλογής τους με προίκα τη Αγροτική περιουσία!

            Και τα αποτελέσματα πλέον είναι ορατά μόλις λίγους μήνες μετά το ξεπούλημα!

             Η αδυναμία πρόσβασης των μικρών και μεσαίων αγροτών σε χρηματοδότηση και το διαρκώς αυξανόμενο κόστος γεωργικών εισροών οδηγούν σε μείωση της γεωργικής δραστηριότητας. Σύμφωνα με στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος καταγράφεται πτώση 24.8% της χρηματοδότησης του αγροτικού τομέα (Φεβρ. 2012-Φεβρ. 2013). Η χορήγηση πιστώσεων και εγγυήσεων ακόμα και για τις υγιείς αγροτικές επιχειρήσεις (ιδιωτικές ή συνεταιριστικές) έχει παγώσει επ’ αόριστον, με αποτέλεσμα να καθίσταται σχεδόν αδύνατη ακόμα και η πιο απλή οικονομική δραστηριότητα.  Υπενθυμίζεται ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα εξαιρέθηκαν από προηγούμενα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ για την κάλυψη με ευνοϊκούς όρους δανειοδότησης, τόσο ως προς τις ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις, όσο και για την προμήθεια πρώτων υλών, εμπορευμάτων και υπηρεσιών.

        Με την έναρξη της νέας καλλιεργητικής περιόδου τα αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης του πρωτογενούς τομέα από την μία και της ανυπαρξίας εθνικού σχεδιασμού στην Ελληνική Γεωργία από την άλλη, αρχίζουν να γίνονται ορατά. Μεγάλες εκτάσεις γης υψηλής παραγωγικότητας δεν πρόκειται να καλλιεργηθούν φέτος καθώς απαιτείται πλέον η κατάθεση προκαταβολικώς των χρημάτων για την αγορά εισαγόμενων σπόρων και λιπασμάτων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση του ισοζυγίου εισαγωγών εξαγωγών ζωοτροφών με αύξηση του κόστους εκτροφής των κτηνοτροφικών μονάδων.
          Επιπλέον, η παντελής έλλειψη ρευστότητας προς τις αγροτικές επιχειρήσεις δυναμιτίζει την υλοποίηση πολλών ευρωπαϊκών συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων με ορατό τον κίνδυνο να χαθούν πολύτιμοι για την ελληνική γεωργία κοινοτικοί πόροι. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η εμπλοκή στα Σχέδια Βελτίωσης. Τα αιτήματα δανεισμού για την κάλυψη της ιδίας συμμετοχής που υποβάλλουν οι αγρότες που έχουν ενταχθεί στο Μέτρο 121: “Εκσυγχρονισμός γεωργικών εκμεταλλεύσεων” του ΠΑΑ 2007–2013, απορρίπτονται από τις τράπεζες λόγω της εξαιρετικά περιορισμένης ρευστότητας τους, με συνέπεια τον κίνδυνο απένταξής τους από το πρόγραμμα.
         Η κατάπτωση των εγγυήσεων του δημοσίου σε δάνεια προς συνεταιριστικές οργανώσεις αλλά και μεμονωμένους παραγωγούς που είχαν χορηγηθεί από την Α.Τ.Ε., με τελευταίο παράδειγμα τους κτηνοτρόφους, ανοίγει το δρόμο να μεταφερθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στις κατά τόπους ΔΟΥ, προς είσπραξη μέσα από το μηχανισμό των δημοσίων εσόδων.
        Παράλληλα αναπτύσσεται μια πρακτική τρομοκράτησης των συνεταιριστικών οργανώσεων για είσπραξη οφειλών η οποία διαταράσσει την λειτουργία τους, παράλληλα με τα εγγενή προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν λόγω της παλαιοκομματικής δομής και λειτουργίας τους.
        Τέλος, ο όμιλος Πειραιώς σύμφωνα με πληροφορίες «διευρύνει» τα πεδία ενδιαφέροντος του πέραν της παροχής οικονομικών συμβουλών, στην επιστημονική στήριξη και τεχνογνωσία, καθώς και την παροχή υπηρεσιών όπως η σύνταξη των δηλώσεων ενιαίας ενίσχυσης (ΟΣΔΕ) και η διαχείριση συνολικά των διαδικασιών για την είσπραξη των κοινοτικών ενισχύσεων. Επιπλέον, προβαίνει σε καταχρηστικές πρακτικές όπως η υποθήκευση ή και η παρακράτηση των κοινοτικών ενισχύσεων, ανοίγοντας νέο κύκλο υπερχρέωσης και καταλήστευσης των αγροτών.

         Και βέβαια στο ερώτημα: τι θα πρέπει να γίνει;

Η απάντηση είναι μία.

         Οι Αγρότες πρέπει να κατανοήσουν ότι πρέπει να αναλάβουν δυναμικές πρωτοβουλίες και να κινητοποιηθούν, απομονώνοντας όλους αυτούς που τόσα χρόνια τους πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και τους εκμεταλλεύονται (πολιτικάντηδες και αγροτοπροστάτες) και να διεκδικήσουν  τα εργαλεία που τους ανήκουν!

Γιατί γενιές και γενιές αγροτών πλήρωσαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους αυτά που σήμερα κάποιοι ξεπουλάνε χωρίς ντροπή λες και είναι προίκας τους.

          Να ξεπεράσουν αγκυλώσεις, φοβίες και συμβιβασμούς του παρελθόντος σχεδιάζοντας και διεκδικώντας όχι πρόσκαιρα προσωπικά οφέλη αλλά κοινωνική ανάπτυξη για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, ώστε να μη γίνουν ζητιάνοι μετανάστες στον «πλούσιο» βορά !

         Έχουμε υποχρέωση να κάνουμε αυτά που κάποιοι σκόπιμα ματαιώνουν τόσα χρόνια για να μας έχουν του χεριού τους.

           Γιατί η Ελλάδα έχει μόνο έναν χρυσό, ένα κοίτασμα πετρελαίου... ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΑ ΤΗΣ.  Και αυτή πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την πραγματική οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας.