Το περιβάλλον είναι ένα από τα πολλά θύματα του νεοφιλελευθερισμού και της μνημονιακής πολιτικής. Στα πάνω από 20 νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στη Βουλή από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια από την κυβέρνηση Παπαδήμου -και κυρίως με τον κ. Παπακωσταντίνου ως Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής-, κατεδαφίστηκε η όποια προστατευτική νομοθεσία υπήρχε για το περιβάλλον και την δημόσια περιουσία.
Σε μια σειρά νόμους, όπως το γνωστό fast track, την περιβαλλοντική αδειοδότηση, την “αξιοποίηση” του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, το Πρόγραμμα Ήλιος, τα νομοσχέδια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και την εξοικονόμηση ενέργειας κ.α., το ΥΠΕΚΑ λειτούργησε όχι ως εκπρόσωπος της ελληνικής κοινωνίας ή έστω του ελληνικού κράτους, αλλά ως εκπρόσωπος της Τρόικα και επιχειρηματικών συμφερόντων που βλέπουν βουνά, παραλίες και ελεύθερους χώρους σαν φιλέτα για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Με πρόσχημα την πάταξη της γραφειοκρατίας, την πράσινη ανάπτυξη (φευ!), καθώς και μια σειρά άλλες ωραίες λέξεις, ο Υπουργός προχώρησε στο ξήλωμα κάθε περιβαλλοντικής νομοθεσίας αλλά και στο πλιάτσικο δημόσιας γης και δημοσίων χώρων προς όφελος επιχειρηματιών.
