H λιτότητα «ρίχνει» τις κυβερνήσεις στην Ευρώπη

Η λιτότητα βλάπτει σοβαρά την… υγεία όχι μόνο των εκατομμυρίων Ευρωπαίων φορολογουμένων αλλά και των δεκάδων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Ασταθείς και ετοιμόρροπες, ωσάν τραπουλόχαρτα στον άνεμο, οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη των 27 πέφτουν η μία μετά την άλλη, ανήμπορες να αντισταθούν στο ντόμινο της κρίσης χρέους, μιας κρίσης η οποία δεν χαρίζεται σε κανένα κυβερνητικό σχήμα, είτε αυτό είναι Δεξιό-Νεοφιλελεύθερο είτε Κεντροαριστερό – Σοσιαλδημοκρατικό.
Όπως δημοσιεύει το Έθνος της Κυριακής, από την έναρξη της κρίσης την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα, κοινώς μέσα σε διάστημα σχεδόν δύο ετών, οι συσχετισμοί εξουσίας έχουν ανατραπεί σε συνολικά 15 από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ και σε 10 από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης.
Όσο για τις απώλειες των επιμέρους πολιτικών στρατοπέδων, αυτές είναι μοιρασμένες καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες έχασαν συνολικά έξι κάστρα τους (σε Ουγγαρία, Ισπανία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Ελλάδα, Βρετανία) και οι Δεξιοί πέντε (σε Ρουμανία, Σλοβακία, Γαλλία, Δανία, Ιταλία).

Η νεοφιλελεύθερη μεταμόρφωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών

 Η ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

Η εποχή
Η κρίση του 2008 βρίσκεται πάντα σε ενεργό πορεία και το δείγμα γραφής της πολιτικής διαχείρισής της είναι απολύτως επαρκές για σοβαρότερα συμπεράσματα. Πρόκειται για μια ιστορικών διαστάσεων επιχείρηση μεταμόρφωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών με βάση το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, με την εμβάθυνσή του. Σχέδιο που υλοποιείται και λόγω της κρίσης και με την ευκαιρία της κρίσης. Ο καπιταλισμός αυτό το μπορεί, υπό την αίρεση ο παράγοντας των κοινωνικών αντιστάσεων και συγκρούσεων να εξακολουθήσει να είναι ασθενής, πράγμα που τώρα όμως αλλάζει. Η είσοδος της Ισπανίας στη ζώνη κινδύνου πρώτου βαθμού είναι ένας ακόμη παράγοντας. Ο Σπύρος Λαπατσιώρας σε συνέντευξή του αναλύοντας όλα αυτά επιχειρεί να συναγάγει μερικά συμπεράσματα που υπερβαίνουν την συγκυρία.