ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Η
νέα κυβέρνηση θα είναι, φυσικά, κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων. Οι
κυβερνήσεις συνεργασίας θα πρέπει, έστω και με καθυστέρηση 30 χρόνων, να
αποτελέσουν απ' εδώ κι εμπρός τον μόνο τρόπο διακυβέρνησης της χώρας,
όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της Ε.Ε.
Πολλαπλά ήταν τα μηνύματα που έστειλαν στο εσωτερικό
και στο εξωτερικό οι εκλογές της 6.5.12 (Β.12). Το βασικότερο από αυτά
είναι η συρρίκνωση της συνολικής δύναμης ΠΑΣΟΚ + ΝΔ από το 77,40% στις
εκλογές του 2009 (Β.09), στο 32,09% στις Β.12. Δεδομένου ότι το ποσοστό
αυτό αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1/3 του εκλογικού σώματος, το
αποτέλεσμα των Β.12, εκτός από την κατάρρευση του δικομματισμού, δείχνει
και αποδείχνει ότι τα δύο κόμματα εξουσίας δεν είχαν καμία νομιμοποίηση
τόσο για το Μνημόνιο ΙΙ που υπέγραψαν και τις δανειακές συμβάσεις που
ψήφισαν ως μέλη μιας κυβέρνησης υπό έναν πρωθυπουργό που τα ίδια
επέλεξαν (με τη συνδρομή του ΛΑΟΣ), όσο και, πολύ περισσότερο, για το
Μνημόνιο Ι που υπέγραψε και εφάρμοσε η μονοκομματική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
με τα καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα και τις σκληρές δοκιμασίες
που έχει επισωρεύσει στην πλειονότητα του λαού.
Το κύριο αυτό μήνυμα των Β.12 δεν θέλουν να το
πιστέψουν τα δύο κόμματα που είναι υπεύθυνα για την επί 38 χρόνια
διαχείριση της εξουσίας, που υπερχρέωσε την Ελλάδα με αποτέλεσμα να την
έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Απόδειξη ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησαν
στην προεκλογική περίοδο, στην οποία συμπεριφέρονταν ως κυβερνητικά.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα κόμματα αυτά κάνουν τώρα λόγο για
επαναδιαπραγμάτευση των όρων που οι ίδιοι συμφώνησαν με την τρόικα.
Κάνουν, μάλιστα, και ορισμένες προτάσεις, τις οποίες όμως, δεν μπόρεσαν
να ενσωματώσουν στο Μνημόνιο ΙΙ, όταν έκαναν τις -κατά τους ισχυρισμούς
τους- «σκληρές» διαπραγματεύσεις γι' αυτό το