Όταν τα θαύματα αργούν...και οι Λαοί επίμονα συνεχίζουν να τα περιμένουν στα Αεροδρόμια!

Σάββας Λαμπρίδης

      Είναι πλέον βέβαιο ότι οι κοινωνίες στην Ευρώπη οδεύουν σε ένα νέο και άγνωστο μοντέλο διακυβέρνησης που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο και αυτό κάνει  λαούς, όπως οι Έλληνες, που αδυνατούν να παίξουν ηγετικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή να διακατέχονται από ανασφάλεια και να επιδιώκουν απεγνωσμένα, χωρίς ορθή κρίση, πάτρωνες από τους περασμένους αιώνες προστρέχοντας στην κακή αντιγραφή  πολιτικών επιλογών που ανασύρουν από το παρελθόν, με πρωτοκαθεδρία την εικόνα του «καλού υποτελή», που αφού κάνει ό,τι του πουν, κάποια μέρα θα απολαύσει την εύνοια των αφεντικών του!

      Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το μοντέλο του έθνους κράτους έτσι όπως πραγματώθηκε στον τελευταίο ενάμιση αιώνα, παρήγαγε φασισμό, πολτοποίηση των φυλετικών ιδιαιτεροτήτων, δύο παγκόσμιους πολέμους και παν πολλές επιμέρους συρράξεις που ανήγαγαν πολλές φορές τις φυλετικές διαφορές σε εθνικά προβλήματα!

       Οι εξουσίες των φεουδαρχών και των βασιλέων, προ στιγμήν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, φάνηκε να
υποχωρούν και τη θέση τους να παίρνουν Δημοκρατικά πολιτικά μορφώματα που σε πολλές των περιπτώσεων, ανέδειξαν μέσα στα στενά όρια των συνόρων τους, το πολυπόθητο «κοινωνικό κράτος» που αναζητούσαν οι λαοί που δεν πήραν μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση!

 Ήταν όμως έτσι ή μήπως αυτή  η πραγματικότητα ήταν απλά προπέτασμα καπνού για να μη ζήσει και η άρχουσα τάξη της  Δυτικής Ευρώπης μια δική της προλεταριακή επανάσταση;

Πράγμα που αποκαλύφθηκε σταδιακά, μετά την πτώση του διαβόητου τείχους και τη διάλυση του κοινωνικού μοντέλου στη Σοβιετική Ένωση, με το σταδιακό ξήλωμα του κοινωνικού κράτους σε όλη τη Δυτική Ευρώπη με πρωτοπορία την προσφάτως, τότε, επανενωμένη Γερμανία! 

        Όμως υπάρχει και μια άλλη διάσταση στην όλη ιστορία!

 Από τα βασικά μελήματα της μεταπολεμικής Ευρώπης ήταν να θάψει βαθιά και πίσω από τις Ναζιστικές θηριωδίες τα πρότερα βίαια ένστικτά της, χρησιμοποιώντας τα κολαστήρια των στρατόπεδον συγκέντρωσης ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να παρουσιάσουν ένα πρόσωπο αγγελικό που όμως δεν έπαψε να περιέχει δηλητήριο και φθόνο. Όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά κι όπου στον πλανήτη τα συμφέροντά τους ήταν αδιαπραγμάτευτα. Ας  θυμηθούμε χρονικά άτακτα: την αποικιοκρατική παρέμβαση στην Ελλάδα που ονομάστηκε εμφύλιος και άφησε πίσω της ένα λαό διαλυμένο σε απόγνωση, λοβοτομημένο πολιτικά,  τις σφαγές και τη γενοκτονία  στο «Βελγικό» Κονγκό μόλις λίγο μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου, τις πυρηνικές δοκιμές της «Δημοκρατικής» Γαλλίας στα νησιά του Ειρηνικού Μουνρόε με ανεπανόρθωτες ζημιές για την οικολογική ταυτότητα του πλανήτη, την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με πρόσχημα τη «δημοκρατία και την αυτοδιάθεση» και την δημιουργία προτεκτοράτων που θα ήταν ανίκανα να επιβιώσουν μόνα τους, άρα θα σέρνονταν υποτελείς στους «ελευθερωτές» τους. Και χιλιάδες άλλα παραδείγματα...!

       Τι είναι όμως αυτό που κάνει, αυτή τη στιγμή, τόσο επικίνδυνη τη νέα τάξη πραγμάτων μέσα στην Ευρώπη για τους λαούς της;

Μα οι παλιές κακές συνήθειες. Γιατί όπως λέει ο Λαός μας : «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι» . 

         Είναι ολοφάνερο ότι τα τελευταία δύο χρόνια ζούμε την αποθέωση της αυταρχικότητας και της επιβολής πολιτικών που δημιουργούν στον Ευρωπαϊκό Νότο μια μαύρη τρύπα στο διεθνές δίκαιο και την Ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ένα πιστό αντίγραφο  Σοβιετισμού όπου μια ισχυρή εξουσία, όπως η Γερμανία, θέτει εαυτόν εκτός πλαισίων του νόμου για να επιβάλει το αυθαίρετο δικό της νομικό πλαίσιο, καταπατώντας οιοδήποτε Ευρωπαϊκό κεκτημένο, κρυβόμενη  πίσω από την Τρόικα... και αδιαφορώντας προκλητικά, για την υποχρέωση λογοδοσίας , προς τους λαούς της Ευρώπης, γιατί τα Μεγκελικά της πειράματα αποτυγχάνουν και αφήνουν πίσω κράτη φαντάσματα!   

     Τι απέγινε η ηθική ευαισθησία από τα μεγαλειώδη Ευρωπαϊκά κέντρα Δημοκρατίας και παραγωγής δικαιοσύνης και ισοπολιτείας...; Μα παρήγαγαν τα μοντέλα Μέρκελ, Ντράγκι, Μόντι, Σημίτη, κονκλάβια λομπιστών  και μεταξύ άλλων φασιστοειδή, όπως ο  Σαρκοζί που αφέθηκε να εξευτελίσει, σχεδόν Χιτλερικά, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο χιλιάδες Τσιγγάνους Ρομά και να τους απελάσει από τη Γαλλία! Παραβαίνοντας αυθαίρετα τον κανόνα ελεύθερης διακίνησης των πολιτών της Ευρώπης...!

 Η Ευρωπαϊκή κοινωνία όχι όμως, απλά δεν αντέδρασε, απεναντίας του έκλεισε και το μάτι πονηρά για να  οδηγηθούν κρυφά λίγους μήνες μετά στην πρώτη αναθεώρηση του Σέγκεν, κουρεύοντας και τα λιγοστά προνόμιά που δίνονταν στους πολίτες, με αφορμή τη μαζική μετανάστευση που θα προκύψει από το Νότο προς το Βορρά λόγο της διάλυσης του!

       Και όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της πρωτόγνωρης  αυθαίρετης ανακήρυξης της Γερμανίας, ως δια μαγείας, χωρίς καν να λειτουργήσουν οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί,  σε «ηγέτιδα» της Ευρώπης, συνεπικουρούμενη, ανά κράτος, από πολιτικούς υπαλλήλους της, εμπορικά και μαφιόζικα, διαπλεκόμενους, σε όλη την Ε.Ε.!

Έτσι σηματοδοτείται  μια Νέα εποχή  φασιστοειδούς αυθαιρεσίας και επιβολής ανομίας στο νέο μόρφωμα!

      Ένα μόρφωμα,  που αν δεν αντιδράσουν Πανευρωπαϊκά, για πρώτη φορά δυναμικά, οι Λαϊκές δυνάμεις διεκδικώντας την Ευρώπη τους, τη Δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος, την επαναφορά της πραγματικής παραγωγής στα εδάφη της, την άμεση αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης με μοναδικό κανόνα τον: «παράγω ό,τι καταναλώνω...», το μετασχηματισμό της από τεχνοκρατικό παρασιτικό μοντέλο σε οικοπαραγωγική μηχανή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε τη μεταΌργουελ εποχή με το κράτος ΕUROPA, σε ρόλο Λεβιάθαν, που θα καταβροχθίζει και θα εξαφανίζει ό,τι δεν έχει κέρδος. Και ενώ θα απαγορεύει το κάπνισμα για να «προστατέψει» τους πολίτες του, θα τους σκοτώνει με διατροφικούς μεταλλαγμένους καρκίνους, απαγορεύοντας ταυτόχρονα και την διατήρηση σπόρων.

Θα δημιουργεί συνειδητοποιημένους χαφιέδες που θα τους ονομάζει «νομοταγείς» πολίτες υπερασπιστές αυθαίρετων, νόμων, τερατουργημάτων.

        Και όταν θα χρειαστεί να  ξεφορτωθεί τα υλικά που το εμποδίζουν στην επίτευξη του Οικονομικού Ολοκληρωτισμού του, τότε θα ενεργοποιήσει τους φασίστες για να διατηρήσουν και να επιβάλουν την εξουσία του. 

        Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο πραγματικό πρόβλημα δρώντας και αποτρέποντας τη νέα μορφή φασισμού που ξυπνάει στην Ευρώπη.  Και ας σταματήσουμε, μοιρολατρικά, να περιμένουμε τη στιγμή που ένα αεροπλάνο θα προσγειώσει την ανάπτυξη και αλαλάζοντας θα τρέξουμε στο αεροδρόμιο να την υποδεχτούμε, νομίζοντας ότι την κατακτήσαμε, όπως τη Δημοκρατία το 1974!

       Πορευόμαστε σε σκοτεινούς χρόνους και αν δεν προτάξουμε τη Δημοκρατία ως μοναδική λύση για το μέλλον της Ευρώπης τότε θα αντιμετωπίσουμε την τραγική νεκρική ησυχία, έναντι της πολύβουης και πολύχρωμης  ελευθερίας που αρμόζει σε ανθρώπινα όντα που υπάρχουν ως όντα και όχι απλά ως αριθμοί.